Tag: ไวรัส

ไวรัสตับอักเสบบี เป็นโรคตับที่เกิดจากการติดเชื้อที่ร้ายแรงชนิดหนึ่งของตับ ไวรัสตับอักเสบบีเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นไวรัสที่มีเลือด น้ำเชื้อ และน้ำหลั่งอย่างอื่น เช่น น้ำเหลือง เป็นพาหะเนื่องจากมันถูกส่งผ่านจากบุคคลหนึ่งไปยังอีกบุคคลหนึ่งผ่านทางเลือดหรือของเหลวที่มีเลือดอยู่ในนั้น และส่วนใหญ่จะหายไปภายในหนึ่งถึงสองเดือนโดยไม่ต้องรักษา โรคไวรัสตับอักเสบชนิดบีนั้นแบ่งได้เป็น 2 ชนิด ได้แก่ ไวรัสตับอักเสบบีขนิดเฉียบพลัน และไวรัสตับอักเสบบีขนิดแบบเรื้อรังค่ะ

อาการไวรัสตับอักเสบบีในเด็ก

ไวรัสตับอักเสบบี ส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อเซลล์ตับ เมื่ออยู่ในร่างกายไวรัสทำให้เซลล์เหล่านี้ตายสามารถทำให้ตับถูกทำลายและเกิดภาวะตายวายได้ค่ะ ในเด็กที่เป็นโรคตับอักเสบบีส่วนใหญ่จะไม่แสดงอาการรุนแรงและกลายเป็นพาหะเรื้อรังค่ะ ไวรัสตับอักเสบบีชนิดเฉียบพลันอาการที่พบบ่อยที่สุดคือ ผิวสีเหลืองและตา(ดีซ่าน) ปัสสาวะสีเข้มและอุจจาระสีอ่อน อาการอื่นๆ ได้แก่ คลื่นไส้ อาเจียน เบื่ออาหาร อ่อนเพลีย ผื่น ปวดข้อ เป็นต้น บางรายอาจมีอาการรุนแรงอาจทำให้เกิดภาวะตับวายได้ ในส่วนของไวรัสตับอักเสบชนิดเรื้อรังจะแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มพาหะจะไม่มีอาการแต่สามารถแพร่เชื้อสู่ผู้อื่นได้ และกลุ่มตับอักเสบเรื้อรังพบบ่อยในเด็กที่ติดเชื้อตั้งแต่แรกเกิดค่ะ การวินิจฉัยไวรัสตับอักเสบบีตรวจจากเลือดเพื่อตรวจการอักเสบของตับ สำหรับกรณีเรื้อรังอาจจำเป็นต้องตรวจชิ้นเนื้อตับค่ะ

การรักษาไวรัสตับอักเสบบี

การติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีเฉียบพลันอาการของโรคไวรัสตับอักเสบบีสามารถดูแลที่ได้ที่บ้านและรักษาได้ด้วยยา ในส่วนของโรคตับอักเสบเรื้อรังอาจได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเพื่อลดความเสียหายของตับแต่ไม่สามารถรักษาการติดเชื้อได้ค่ะ ซึ่งการรักษาโรคไวรัสตับอักเสบบีในเด็กคือการพักผ่อนและหยุดกิจกรรมตามปกติเป็นระยะเวลาเหนึ่ง การดื่มน้ำมากๆให้เพียงพอต่อร่างกาย และที่สำคัญมากๆคือต้องพบแพทย์ตามนัดเพื่อต้องตรวจสอบสภาพของตับค่ะ เพราะมีความเสี่ยงของการเกิดแผลเป็นและตับวายได้ค่ะ

การป้องกันไวรัสตับอักเสบบี

สิ่งสำคัญสำหรับเด็กคือต้องได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันโรคตับอักเสบบี โดยผู้ที่ควรฉีดวัคซีนมากที่สุดคือ เด็กแรกเกิดค่ะ

สุขภาพของลูกน้อยเป็นสิ่งสำคัญเป็นจุดเริ่มต้นของการเจริญเติบโตเหมาะสมกับวัยค่ะ ดังนั้นคุณพ่อคุณแม่ควรให้ความสำคัญของการฉีดวัคซีนค่ะ เพราะการฉีดวัคซีนเพื่อลดความเสี่ยงของการเกิดโรคต่างๆในเด็กค่ะ

อาการจาม หรือเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า Sneezing reflex เป็นปฎิกิริยาที่เกิดขึ้นกับจมูก เพราะจมูกเป็นอวัยวะที่ทำหน้าที่หายใจจึงเป็นตัวช่วยในการป้องกันสิ่งสกปรก ฝุ่นผง ฝุ่นละอองขนาดเล็กๆ เข้าไปในปอด

 แต่ด่านแรกที่ฝุ่นละอองเหล่านั้นจะเข้าไปได้จะต้องผ่านขนจมูกเป็นด่านแรกเสียก่อน ซึ่งขนจมูกจะทำหน้าที่กรองฝุ่นผง ฝุ่นละอองที่มีขนาดใหญ่ก่อน ส่วนฝุ่นผง ฝุ่นละออง เล็กๆจะสามารถผ่านเข้าไปในช่องโพรงจมูก แต่ไม่ต้องกังวลไปค่ะ ในช่องโพรงจมูกก็จะมีเยื่อเมือก หรือที่เรียกว่า mucous blanket คอยจับฝุ่นผง ฝุ่นละอองที่มีขนาดเล็กมากๆ อยู่ค่ะ นอกจากนั้นยังไม่พอ นอกจากเรามีทั้งขนจมูก และเยื่อเมือก mucous blanket  จมูกของเรายังมีสารหลายชนิดที่ช่วยกันหลั่งออกมาในการป้องกันเชื้อโรคต่างๆ อีกด้วย เช่น ไลโซไซม์ (Lysozyme), แลคโตเฟอริน (lactoferrin), อิมมนูโนโกลบูลิน (immunoglobulin) เป็นต้น 

เสียงที่เราจามที่เปล่งออกมา “ฮัดเช้ย,ฮัดชิ้ววว, ฮัดชู้ววว” เกิดจากการระคายเคืองของเส้นประสาทของทางเดินหายใจ ส่งกระแสผ่านไปทางเส้นประสาทสมองคู่ที่ 5 (เส้นประสาทสมองคู่ที่ 5 เป็นเส้นประสาทที่ควบคุมสมองของมนุษย์เรา มีทั้งหมด 12 คู่) ส่งผ่านไปยังสมองส่วนเมตัลลาออบลองกาตา (medulla oblongata) เป็นสมองที่อยู่ท้ายสุดมีหน้าที่สำคัญของสมองเมตัลลาออบลองกาตา คือเป็นศูนย์หลักในการควบคุมการทำงานของระบบประสาทอัตโนมัติ (แล้วเกิดภาวะตื่นตัวของระบบกล้ามเนื้อทำให้มีการขับลมออกมาอย่างรุ่นแรง และจะทำงานร่วมกันกับการเคลื่อนตัวลงของลิ้นไก่ การหดเกร็งตัวของกล้ามเนื้อท้อง กระบังลง และกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครง จึงเกิดเป็นเสียงจาม ฮัดเช้ยยย ออกมานั้นเอง 

เวลาที่มนุษย์เราจามแล้วจะรู้สึกดี เราจะรู้สึกโล่งจมูก และหายใจได้สะดวกขึ้น เพราะการจามนั้นจะช่วยดันเอาสิ่งสกปรก สิ่งแปลกปลอมที่จะเข้าสู่ร่างกายออกมา ก่อนที่สิ่งแปลกปลอมเหล่านั้นจะเข้าไปกระตุ้นปลายประสาทรับความรู้สึกปลายประสาทที่อยู่ในจมูกจะส่งสัญญาณผ่านเซลล์ประสาทรับความรู้สึกคือ Sensoy Nerve เป็นเซลล์ประสาทที่ตอบสนองต่อการสัมผัส และสิ่งเร้าอื่นๆ และส่งต่อสัญญาณ ไปที่ศูนย์การจาม Sneezing Center ตั้งอยู่ในตำแหน่งในไขกระดูกด้านข้าง rostral ซึ่งอยู่บริเวณแกนกลางของสมองและก็จะมีการสั่งการผ่านเซลล์ประสาทต่างๆ มากมาย ไปจนถึง Motor Nerve ซึ่งเป็นเซลล์ประสาทสั่งการที่จะรับสัญญาณจากสมองและไขสันหลัง และให้เกิดกล้ามเนื้อเกร็ง คลาย ทำให้ต่อมต่างๆ หลั่งสารต่างๆ  ไปยังตา จมูก ปอด กล้ามเนื้อหน้าอกและปาก เพื่อจามเอาสิ่งแปลกปลอมหรือสิ่งกระตุ้นออกไป

 ซึ่งเมื่อเราจามแต่ละครั้งจะขับน้ำและเมือกออกมา ซึ่งจะมีจุลินทรีย์และแบคทีเรีย เชื้อโรค ที่สามารถแพร่กระจายไปสู่คนอื่นได้ และอาการจามพบได้กับบุคคลทั่วไป่ และอาจเป็นอาการที่พบได้ในผู้ป่วยโรคภูมิแพ้

ทำอย่างไรไม่ให้เรา “จาม”

– หลีกเลี่ยงสิ่งต่างๆ ที่จะทำให้เกิดการระคายเคือง ไม่ว่าจะเป็น ฝุ่น ควัน เกสรดอกไม้ สารเคมี หรือบริเวณที่มีคนพลุกพล่าน

– อาการจามที่เกิดจากโรค จะสามารถแพร่กระจายติดต่อกันได้ ผู้ป่วยควรหาผ้าปิดจมูก หรือจะใช้กระดาษทิชชู่ ปิดปาก ปิดจมูกเวลาจาม หรือถ้าเราไม่สามารถควบคุมการจามได้ ก็ให้สวมผ้าปิดจมูกไว้ตลอด หรือถ้าหากระดาษทิชชู่ และผ้าปิดจมูกไม่ได้จริงๆ ขอแนะนำแขนเสื้อของเราค่ะ เพราะสามารถช่วยป้องกันคนอื่นที่จะติดต่อกับเราได้มากเลยทีเดียว

– ขยันล้างมือให้สะอาดด้วยสบู่ น้ำสะอาดหรือน้ำยาฆ่าเชื้อ ทุกครั้งนะคะ

– หากทราบว่าตัวเองกำลังป่วยจากการเป็นโรคทางเดินหายใจที่สามารถติดต่อสู่ผู้อื่นได้ ควรรักษาตัวแยกกับผู้อื่น หรือหลีกเลี่ยงจากผู้ที่ไม่ป่วย