Tag: การป้องกัน

กระดูกข้อศอกเคลื่อนในเด็ก

บทเรียนราคาแพงจากการรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรือการไม่ทันได้ระวังของคุณพ่อคุณแม่หรือพี่เลี้ยงเด็ก โดยการดึงแขนลูกแรงๆซึ่งเสี่ยงต่อกระดูกข้อศอกเลื่อนหลุดได้ค่ะ อุบัติเหตุอันดับต้นๆโดยเฉพาะเด็กที่อายุต่ำกว่า 5 ปีควรระมัดระวังเป็นพิเศษค่ะ เนื่องจากสรีระของกล้ามเนื้อ เอ็น และข้อศอกยังมีการพัฒนาไม่สมบูรณ์ ง่ายต่อการเคลื่อนหลุดถ้าหากมีการขยับผิดจังหวะ กระดูกข้อศอกเลื่อนเกิดจากการที่กระดูกแขนหลุดออกจากเส้นเอ็นที่ยึดกระดูกไว้บริเวณข้อศอกค่ะ โดยสาเหตุหลักมักเกิดจากการจับมือลูกแล้วมีการกระตุกแรงๆอย่างรวดเร็ว การดึงมือหรือยกเด็กขึ้นมาจากพื้นโดยใช้แขนหรือมือเพียงข้างเดียว รวมทั้งการเล่นจับมือลูกเหวี่ยงแบบชิงช้า และสาเหตุอื่นๆที่อาจพบได้ เช่น อุบัติเหตุลื่นล้ม เป็นต้น กระดูกข้อศอกเลื่อนหากเคยเป็นแล้วจะมีโอกาสเกิดขึ้นซ้ำได้ง่ายค่ะ โดยเฉพาะในช่วง 3-4 สัปดาห์แรกที่ลูกเคยกระดูกข้อศอกเลื่อน จึงต้องระมัดระวังให้มากขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าวค่ะ

อาการแสดงว่าข้อศอกเคลื่อน คือ ลูกจะร้องไห้งอแงทันที่เนื่องจากรู้สึกเจ็บปวดที่แขนมาก ซึ่งเป็นอาการที่คุณพ่อคุณแม่หลายคนมองว่าลูกงอแงปกติ เดี๋ยวคงจะหยุดร้องไห้ไปเอง เมื่อเวลาผ่านไปสักพักลูกจะยังคงร้องไห้จากความเจ็บปวดอยู่และไม่ยอมขยับแขนหรือยกแขนที่เจ็บโดยเด็ดขาด ลักษณะของข้อศอกจะอยู่ในท่างอเล็กน้อย หุบเข้าหาลำตัว ลูกจะยังคงขยับหัวไหล่ได้แต่จะไม่สามารถขยับข้อศอกได้เพราะเจ็บมากค่ะ ในเด็กบางรายอาจขยับเข้าที่ได้เอง สามารถขยับแขนได้เป็นปกติและหายปวดหลังจากกระดูกข้อศอกเข้าที่ค่ะ แต่ถึงอย่างไรคุณแม่คุณพ่อก็ควรพาลูกไปพบแพทย์เฉพาะทางนะคะ เพื่อตรวจให้ละเอียดเพิ่มเติมว่าไม่ได้มีปัญหาอย่างอื่นร่วมด้วยและการรักษาที่ถูกวิธีค่ะ

การรักษาอาการข้อศอกเคลื่อน หากพบว่าลูกมีอาการคล้ายข้อศอกเลื่อน ควรทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อน โดยการจัดให้ส่วนที่เจ็บอยู่นิ่งๆมากที่สุด ประคบเย็นและรักษาสภาพข้อศอกให้เคลื่อนไหวน้อยที่สุดค่ะ จากนั้นให้รีบพาลูกไปพบแพทย์เพื่อทำการรักษาต่อไป ข้อควรระวังอย่าพยายามขยับแขนให้เข้าที่ด้วยตัวเองนะคะ เพราะอาจทำผิดพลาดแล้วทำให้บาดเจ็บที่ข้อศอก เส้นเอ็น เส้นเลือดบริเวณนี้มากขึ้นค่ะ

การป้องกันข้อศอกเลื่อนในเด็ก
คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรดึงหรือกระชากแขนลูกอย่างรุนแรงอาจทำให้กระดูกข้อศอกหลุดได้ หากลูกล้มหรือนั่งที่พื้นควรยกตัวลูกด้วยกาจับตัวลูกที่ใต้รักแร้ หรือจับที่บริเวณแขนท่อนบนส่วนที่ติดกับหัวไหล่แล้วจึงยกขึ้น ไม่ควรดึงเด็กขึ้นมาจากพื้นด้วยมือหรือจับที่แขนท่อนล่างเพียงข้างเดียวค่ะ ไม่อุ้มลูกเล่นเหวี่ยงแบบชิงช้าเพราะอาจเกิดอันตรายได้รับบาดเจ็บอย่างอื่นๆร่วมด้วยค่ะ

ทั้งนี้ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดที่เกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์มักเกิดขึ้นได้เสมอค่ะ เมื่อเกิดขึ้นแล้วคุณพ่อคุณแม่อย่ามัวโทษตัวเองนะคะ แต่หากควรระมัดระวังการจับหรือการดึงแขนลูกมากเป็นพิเศษค่ะ เพราะนี่คืออุบัติเหตุใกล้ตัวอันดับต้นๆที่มักเกิดกับลูกน้อยของเราค่ะ เราเป็นกำลังใจให้ทุกครอบครัวค่ะ

โรคปอดบวมในเด็ก
ปอดบวมในเด็ก 1 ใน 6 โรคที่มาพร้อมกับอากาศเย็นที่พบได้บ่อยในเด็กค่ะ ซึ่งเราจะมีวิธีการดูแลและป้องกันดูแลลูกอย่างไรให้ห่างไกลโรคนี้ วันนี้แอดมินจะพาคุณพ่อคุณแม่มาหาคำตอบค่ะ

โรคปอดบวม เป็นโรคติดเชื้อแบคทีเรีย ไวรัส เชื้อรา และพยาธิ ในระบบทางเดินหายใจส่วนล่างการอักเสบของเนื้อปอด โดยเฉพาะในถุงลมหนึ่งหรือทั้งสองข้าง โรคปอดบวมพบบ่อยในเด็กอายุน้อยกว่า 5 ปี และเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้เกิดความพิการและเสียชีวิตสูงถึง 1.6 ล้านคนต่อปีจากจำนวนผู้ป่วย 156 ล้านคนต่อปีทั่วโลก โดยร้อยละ 95 ของเด็กเหล่านี้อยู่ในประเทศที่กำลังพัฒนาค่ะ โรคปอดบวมสามารถติดต่อได้จากการหายใจเอาเชื้อที่แพร่กระจายอยู่ในอากาศเข้าไป จากการไอ จามของผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อไวรัสในในระบบทางเดินหายใจ เช่น ไข้หวัด ฯลฯ

อาการโรคปอดบวมในเด็ก พบว่าโรคปอดบวมจะมีอาการที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับว่า เกิดการติดเชื้อที่ส่วนไหนของปอดค่ะ ซึ่งอาการเริ่มต้นจะมีลักษณะอาการคล้ายไข้หวัด มีไข้ร่วมกับการไอ ระยะต่อมาจะมีไข้สูง ไอมากขึ้น เริ่มหอบเหนื่อย หายใจแรง มีอัตราการหายใจเร็วกว่าปกติตามเกณฑ์อายุ เพลีย ซึม ไม่ค่อยทานน้ำและอาหารหรืออาเจียนร่วมด้วย คุณพ่อคุณแม่รีบพาเด็กมาพบแพทย์โดยด่วน เพื่อตรวจประเมินการรักษาค่ะ โรคปอดบวมอาจพบภาวะแทรกซ้อนอื่นๆได้ เช่น โรคฝีในปอด ซึ่งเกิดเชื้อแบคทีเรียที่ทำลายปอด ทำให้เกิดฝีในปอดตามมา แบคทีเรียในกระแสเลือดแพร่กระจายลุกลามไปยังปอดส่วนทำให้อวัยวะล้มเหลวได้ เกิดน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด เป็นต้น

การรักษาโรคปอดบวมสวนใหญ่เป็นการรักษาแบบประคับประคอง เนื่องจากสาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากเชื้อไวรัสจะไม่มียารักษาที่จำเพาะค่ะ เช่น ยาลดไข้ ยาแก้ไอ หรือในบางรายที่มีอาการหดเกร็งของหลอดลมแพทย์จะให้ยาขยายหลอดลม ยาละลายเสมหะ หากมีอาการหอบเหนื่อยอาจต้องให้ออกซิเจน หากอาการรุนแรงมากอาจต้องใช้เครื่องช่วยหายใจค่ะ ซึ่งในบางรายหากมีภาวะหายใจล้มเหลว หรือหยุดหายใจแพทย์อาจต้องใส่ท่อช่วยหายใจและเครื่องช่วยหายใจค่ะ สำหรับผู้ป่วยที่สงสัยเชื้อแบคทีเรียจะให้ยาปฏิชีวนะอย่างน้อย 7-21 วัน ขึ้นกับเชื้อและความรุนแรงค่ะ

การป้องกันโรคปอดบวมในเด็กมีดังต่อไปนี้

• คุณพ่อคุณแม่ควรฝึกให้เด็กรักษาอนามัยส่วนบุคคล เช่น ล้างมือก่อนและหลังการรับประทาน ฯลฯ
• หลีกเลี่ยงการพาบุตรหลานไปในสถานที่ที่แออัด หรือในสิ่งแวดล้อมที่มีฝุ่นละออง วันบุหรี่ ควันธูป เป็นต้น เนื่องจากจะทำให้มีโอกาสเสี่ยงต่อการได้รับเชื้อโรค
• ฉีดวัคซีนป้องกันโรค เช่น วัคซีนโรคไอกรน วัคซีนโรคหัด วัคซีนโรคไข้หวัดใหญ่ วัคซีนโรคไอพีดี เป็นต้น เพื่อป้องกันโรคติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ รวมถึงโรคปอดอักเสบค่ะ
• คุณพ่อคุณแม่ควรหมั่นสังเกตอาการป่วยของลูก หากสงสัยว่าลูกเป็นโรคปอดบวมควรพาลูกไปพบแพทย์เพื่อรับรักษาที่ถูกต้องต่อไปค่ะ

โรคปอดบวมในเด็ก โรคอันตรายที่พ่อแม่ต้องเฝ้าระวังช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย และมักมีโรคภัยต่างๆตามมาเสมอค่ะ คุณพ่อคุณแม่ควรใส่ใจลูกน้อยอย่างใกล้ชิดนะคะ

“เริม” โรคผิวชนิดหนึ่งที่พบเห็นได้บ่อยในผู้ใหญ่และไม่มีอาการรุนแรงสามารถรักษาให้หายได้ แต่คุณทราบหรือไม่ว่าถ้าหากเด็กเล็กเป็นเริมอาจทำให้เกิดอาการรุนแรงจนถึงขั้นเสียชีวิตได้ค่ะ เริมเกิดจากไวรัส Herpes simplex virus type 1 (HSV-1) การติดเชื้อในช่องปากและริมฝีปากและ Herpes simplex virus type 2 (HSV-2) การติดเชื้อที่อวัยวะเพศ ระบบประสาท และโรคเริมชนิดแพร่กระจายทั่วร่างกายในทารกแรกเกิด

สาเหตุของโรคเริมในเด็ก

โรคเริมในทารกแรกเกิด ซึ่งมักจะเกิดจากการติดจากคุณแม่ตั้งแต่เป็นทารกอยู่ในครรภ์ โดยเกิดจาการติดเชื้อในระหว่างการคลอดทางช่องคลอด จาการติดเชื้อเริมในขณะที่มารดามีการติดเชื้อที่อวัยวะเพศ รวมถึงการสัมผัสแผล น้ำลาย หรือสารคัดหลั่งจากผู้ป่วยโรคเริม เช่น การจูบ การสัมผัสแผล เป็นต้น โรคเริมจะมีอาการปรากฏประมาณ 2-3 วัน หรืออาจนานถึง 3 สัปดาห์หลังจากการได้รับเชื้อไวรัส ในระยะแรกของการติดเชื้อเด็กจะมีอาการซึม มีไข้ ไม่ดูดนม มีตุ่มน้ำใสที่ผิวหนังหรือแผลในปาก ในบางรายที่มีการติดเชื้อในระบบประสาทส่วนกลาง จะมีอาการของการอักเสบของเนื้อสมอง มีการชักถี่ๆ และในรายที่มีการติดเชื้อแบบแพร่กระจาย ซึ่งเด็กจะมีความไวต่อการกระตุ้น หายใจลำบาก การชักจากการติดเชื้อที่สมอง ปอด ตับ และต่อมหมวกไต และอาจมีภาวะแทรกซ้อนอื่นๆได้ เช่น ตาบอดได้หานเชื้อเกิดที่ตา มีการติดเชื้อแบคทีเรียที่ผื่น เป็นต้น

การรักษาโรคเริมสำหรับเด็ก

โดยในระยะแรกที่มีตุ่มน้ำใสหรือสงสัยว่าเด็กมีการติดเชื้อไวรัส คุณแม่ควรรีบพาเด็กไปพบแพทย์เพื่อรับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและการรักษาที่ทันท่วงทีค่ะ ซึ่งคุณหมอจะทำการรักษาโรคเริมในเด็กโดยการให้ยาต้านไวรัสเริม ซึ่งมียาหลายตัวและหลายรูปแบบทั้งยาฉีด ยารับประทาน และยาทาภายนอก โดยคุณหมอจะพิจารณาให้ตามข้อบ่งชี้ในการรักษาและความรุนแรงของอาการค่ะ รวมถึงคุณแม่ต้องการรักษาความสะอาดของร่างกาย การล้างมือให้สะอาดทุกครั้งก่อนการสัมผัสเด็กหรือทันทีที่มีการจับต้องแผลหรือสารคัดหลั่งผู้ป่วย เพราะอาจจะนำเชื้อไปสู่ส่วนอื่นของร่างกายได้ หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับผู้อื่น เช่น การจูบ ใช้ผ้าเช็ดตัวร่วมกันโดยเฉพาะกับเด็กเล็กๆ หรือผู้ที่มีภูมิต้านทานต่ำ ฯลฯ ซึ่งมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อสูง

การป้องกันเริมในเด็ก

ปัจจุบันยังไม่มีวัคซีนป้องกันโรคเริมค่ะ ดังนั้น คุณแม่ที่ตั้งครรภ์หากมีประวัติเคยเป็นโรคเริมมาก่อนหรือยังคงมีอาการของโรคอยู่ ควรแจ้งให้คุณหมอที่ดูแลทราบด้วยนะคะ และควรหลีกเลี่ยงปัจจัยเสี่ยงที่ก่อให้เกิดการติดเชื้อเริม เช่น การหอมแก้มหรือจูบตามร่างกายของเด็กหากพบว่าตัวเองมีแผลเริมบริเวณริมฝีปากหรือมีตุ่มน้ำใสๆ หรือมีอาการเจ็บป่วยอื่นๆ ระวังการสัมผัสกับผู้ป่วยที่เป็นเริม ไม่ใช้สิ่งของร่วมกับผู้อื่น ฯลฯ และรักษาความสะอาดล้างมือก่อนมีการสัมผัสลูกน้อยทุกครั้งค่ะ

นอกจากเชื้อเริมแล้วคุณพ่อคุณแม่ควรระมัดระวังโรคอื่นๆที่มีการติดต่อทางการสัมผัสกับทารกค่ะ เช่น ไวรัสหวัด สุกใส หัด โรคตาแดง แผลอักเสบที่ผิวหนัง เป็นต้น เนื่องจากทารกมีภูมิต้านทานยังไม่สมบูรณ์ทำให้สามารถรับเชื้อโรคต่างๆได้ง่ายค่ะ รวมถึงควรระมัดระวังการสัมผัสทารกหลังคลอดจากบุคคลอื่น เพราะเราไม่รู้ได้ว่าบุคคลเหล่านั้นจะพาเชื้อโรคอะไรมาติดทารกบ้างค่ะ

ไข้หวัดใหญ่ในเด็ก(influenza หรือ flu)
สวัสดีค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงปลายฝนต้นหนาว กลางวันหน้าร้อนแบบนี้ แอดมินมีสาระความรู้เรื่องของไข้หวัดใหญ่มาฝากคุณพ่อคุณแม่ค่ะ

โรคไข้หวัดใหญ่ เป็นการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจเฉียบพลัน เกิดจากเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ ซึ่งมีอยู่ 3 ชนิดใหญ่ๆ คือ ชนิดเอ(Type A)พบได้ในคนและสัตว์ ชนิดบี(Type B)พบในมนุษย์เป็นหลัก และชนิดซี(Type C)พบในมนุษย์เป็นหลักเช่นกัน โดยในแต่ละชนิดก็ยังสามารถแบ่งออกเป็นหลายชนิดย่อยๆได้อีกจำนวนมาก เชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่แพร่ระบาดได้ง่ายผ่านการไอจามรดกันและการสัมผัสสารคัดหลั่งจากผู้ป่วยที่ปนเปื้อนกับส่งของเครื่องใช้ต่างๆ

อาการของไข้หวัดใหญ่
เชื้อไขหวัดใหญ่จะมีระยะฟักตัว 1 – 3 วันหลังจากได้รับเชื้อเข้าสู่ร่างกาย ผู้ป่วยจะมีไข้สูง หนาวสั่น ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อโดยเฉพาะที่หลัง ต้นแขน ต้นขา รู้สึกอ่อนเพลีย ปวดศีรษะ ต่อมาจะมีอาการคัดจมูก น้ำมูกไหล ไอแห้งๆ ไอแห้งๆ โดยในเด็กอาจพบอาการคลื่นไส้ อาเจียน ท้องร่วงร่วมด้วย ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการไม่รุนแรง อาการจะทุเลาและหายป่วยภายใน 5 – 7 วัน แต่บางรายที่มีอาการแทรกซ้อนอื่นๆ เช่น ปอดอักเสบ รุนแรง จะพบอาการหายใจเร็ว เหนื่อย หอบ หายใจลำบาก ฯลฯ ซึ่งอาจทำให้เสียชีวิตได้นะค่ะ คุณพ่อคุณแม่ควรสังเกตลูกน้อย หากพบว่าลูกเป็นหวัด มีไข้สูง ปวดศีรษะ อ่อนเพลียมาก ไอมากจนหายใจเหนื่อย และอาการเป็นมากขึ้นหรือไม่ดีขึ้นเกิน 5 วัน ควรพาลูกไปพบแพทย์ทันทีเพื่อรับการตรวจร่างกายและการรักษาที่ถูกต้องการโรคต่อไปค่ะ

การดูแล/รักษาโรคไข้หวัดใหญ่
กรณีที่เด็กอายุต่ำกว่า 2 ปี ซึ่งเป็นช่วงวัยที่มีความเสี่ยงที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อนและมีอาการรุนแรงมากกว่าเด็กโต โดยคุณหมออาจทำการรักษาด้วยยาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่ หลังจากได้รับการวินิจฉัยว่าลูกเป็นไข้หวัดใหญ่ค่ะ ในส่วนของเด็กอายุ 2 ปีขึ้นไป พ่อคุณแม่อาจดูแลลูกตามอาการให้ทานยาลดไข้ ยาแก้ไอ ล้างจมูก ให้นอนพักผ่อนและดื่มน้ำมากๆ รวมถึงการรับประทานอาการที่มีประโยชน์ และบางรายอาจต้องทานยาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่หรือยาปฏิชีวนะ ในกรณีที่ผู้ป่วยมีภาวะแทรกซ้อนจากเชื้อแบคทีเรีย เช่น ไซนัสอักเสบ, หูชั้นกลางอักเสบ, หลอดลมอักเสบ เป็นต้น โดยแพทย์จะพิจารณาการรักษาเป็นรายๆไปค่ะ ละสังเกตอาการที่ต้องไปพบคุณหมอเช่น ซึมลง ทานไม่ได้ ไข้สูง อ่อนเพลียมาก ไอมากจนหอบเหนื่อย เป็นต้นค่ะ

การป้องกันโรคไขหวัดใหญ่
ปัจจุบันมีวัคซีนที่สามารถป้องกันไข้หวัดใหญ่ที่สามารถฉีดได้ในเด็กอายุ 6 เดือนขึ้นไป และบุคคลที่มีโรคประจำตัว เช่น โรคปอด โรคหืด โรคหัวใจ โรคระบบประสาท โรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง เพราะมีโอกาสที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อนจากโรคไข้หวัดใหญ่ได้ค่ะ ซึ่งการฉีดในแต่ละครั้งจะสามารถป้องกันโรคได้นานถึงหนึ่งปี และควรหลีกเลี่ยงการสัมผัสและคลุกคลีกับผู้ป่วย สร้างวินัยในการดูแลสุขลักษณะส่วนบุคคลให้กับลูก เช่น การล้างมือให้สะอาดด้วยสบู่ก่อนและหลังการรับประทานอาหาร หลังเข้าห้องน้ำทุกครั้ง เป็นต้น เมื่อลูกป่วยควรหลีกเลี่ยงไปในที่ชุมชนค่ะ เพื่อลดการแพร่เชื้อไข้หวัดและรับเชื้อไวรัสอื่นๆ

โรคหัด หรือ โรคไข้ออกผื่น โรคชนิดหนึ่งที่พบมากในช่วงฤดูหนาวจนถึงฤดูร้อน พบได้บ่อยในเด็กอายุต่ำกว่า 10 ปี เสี่ยงอันตรายถึงชีวิตค่ะ มีการระบาดและการติดต่อได้ง่าย คุณหมอ ผศ. นพ. ชนเมศ เตชะแสนสิริ สาขาวิชาโรคติดเชื้อ ภาควิชากุมารเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล ออกมาเตือนให้ระวังโรคหัดระบาดในหน้าหนาว พร้อมข้อมูลเกี่ยวกับการดูแลและป้องกันโรคหัดในเด็กค่ะ

โรคหัด หรือโรคไข้ออกผื่น เกิดจากเชื้อไวรัสหัด (Measles virus) ติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ สามารถแพร่เชื้อและติดต่อกันได้ผ่านทางอากาศโดยการไอ จาม หายใจรดกัน การสัมผัสสารน้ำมูก น้ำลายของผู้ป่วยโดยตรง หรือใช้สิ่งของร่วมกัน โดยเชื้อไวรัสจะเข้ามาทางระบบทางเดินหายใจก่อนแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย ส่วนใหญ่มักเกิดในเด็กเล็กโดยเฉพาะในเด็กอายุต่ำกว่า 5 ปี ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุการเสียชีวิตของเด็กถึงแม้จะมีวัคซีนฉีดป้องกันโรคค่ะ

อาการของโรคหัดในเด็ก
โรคหัดจะมีอาการคล้ายไข้หวัดมีระยะฟักตัว 10 – 14 วันหลังจากได้รับเชื้อไวรัส ระยะเริ่มแรกจะมีไข้ขึ้นสูงถึง 40 องศาเซลเซียส แล้วจึงมีน้ำมูก ไอแห้งบ่อยๆ เจ็บคอ ตาเยิ้มแดง จมูกแดง และจะมีตุ่มคอพลิค (Koplik Spots) หรือตุ่มแดงที่มีสีขาวเล็กๆตรงกลางขึ้นในกระพุ้งแก้ม ซึ่งจะเป็นตุ่มที่เกิดเฉพาะในโรค “หัด” เท่านั้น ในเด็กจะมีไข้สูงประมาณ 3 – 4 วัน แล้วจึงขึ้นผื่นแดงๆที่หลังหูคล้ายผื่นคันตามผิวหนัง จากนั้นลามไปยังหน้าและร่างกาย ภายใน 3 วันจะเกิดผื่นกระจายมาถึงมือและเท้า โดยผื่นจะค่อยๆโตขึ้นและมีสีเข้มขึ้น อาการผื่นคันนี้จะปรากฏอยู่ 3 – 5 วัน อาการก็จะดีขึ้นเรื่อยๆและหายไปเอง เพียงแต่สิ่งที่ต้องระวังคือภาวะแทรกซ้อนอื่นที่อานเกิดขึ้นได้ค่ะ

ภาวะแทรกซ้อนโรคหัด
ภาวะแทรกซ้อนของโรคหัด เนื่องจากเชื้อไวรัสโรคหัดเข้าไปทำลายเม็ดเลือดขาว ทำให้ภูมิต้านทานโรคในร่างกายอ่อนแอลง รววมถึงเด็กขาดสารอาหารจึงทำให้มีโอกาสที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อนอื่นๆได้ ซึ่งมักพบหลังผื่นขึ้นหรือเมื่อไข้เริ่มทุเลาแล้ว เช่น ระบบทางเดินหายใจ(โรคปอดอักเสบ หลอดลมอักเสบ ฯลฯ) ระบบทางเดินอาหาร(โรคอุจจาระร่วง ไส้ติ่งอักเสบ ตับอักเสบ ฯลฯ) ตาบอดในเด็กที่มีภาวะขาดวิตามินเอ โรคสมองอักเสบซึ่งเป็นโรคแทรกซ้อนที่รุนแรงถึงขั้นเสียชีวิตได้ นอกจากนี้ขณะที่เป็นโรคหัด ภูมิคุ้มกันของร่างกายจะลดลงทำให้มีโอกาสเป็นวัณโรคปอดได้ง่ายขึ้นด้วยค่ะ ในกรณีที่คุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์และป่วยเป็นโรคหัดในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ อาจเสี่ยงต่อการแท้งบุตร การคลอดก่อนกำหนด ทารกเสียชีวิตในครรภ์ เกิดความผิดปกติแต่กำเนิดในทารก ทารกมีน้ำหนักตัวน้อยค่ะ

วิธีป้องกันโรคหัดในเด็ก
โรคหัด เป็นโรคที่มีการติดต่อกันได้ง่ายและสามารถป้องกันได้ด้วยการฉีดวัคซีน โดยคุณพ่อคุณแม่สามารถพาลูกน้อยไปรับวัคซีนรวมป้องกันโรคหัด คางทูม หัดเยอรมัน (MMR) ได้ฟรีที่โรงพยาบาลหรือสถานีอนามัย ตามกำหนดให้ครบ 2 ครั้ง เมื่ออายุ 9-12 เดือน และ 2 ปีครึ่ง และไม่จำเป็นต้องฉีดกระตุ้นภูมิคุ้มกันอีก วัคซีนจะทำงานโดยการกระตุ้นระบบภูมิคุ้มกันให้หลั่งภูมิคุ้มกันออกมาต่อสู้เชื้อที่อ่อนแอลงเหล่านี้
ผลข้างเคียงจากการฉีดวัคซีนนั้น ยังไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าวัคซีน MMR หรือ MMRV จะทำให้เกิดภาวะออทิสติก แต่อาจมีผลข้างเคียงเล็กๆ น้อยๆได้ เช่น มีไข้ มีผื่นเล็กน้อย ปวดตามข้อ เกล็ดเลือดต่ำชั่วคราว ต่อมน้ำเหลืองโตบริเวณแก้ม คอ หรือใต้ขากรรไกร หรือชักจากการมีไข้สูง เป็นต้น

ในช่วงที่มีการแพร่ระบาดของโรคหัดคุณพ่อคุณแม่ควรหลีกเลี่ยงการพาเด็กไปในที่มีผู้คนมาก ห้างสรรพสินค้า หลีกเลี่ยงการใกล้ชิดกับผู้ป่วยโรคหัด หรือสวมหน้ากากอนามัยไปในที่ชุมชน รวมถึงฝึกให้เด็กรักษาอนามัยส่วนบุคคล เช่น การล้างมือด้วยสบู่ให้สะอาดก่อนและหลังรับประทาน เป็นต้น

โรคหัดเป็นโรคที่อันตรายถึงชีวิต แต่สามารถป้องกันได้ด้วยการฉีดวัคซีนค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดเมื่อลูกป่วยคุณพ่อคุณแม่ต้องสังเกตุอาการของลูกอยู่เสมอ หากพบอาการผิดปกติหรือสงสัยว่าอาจเกิดภาวะแทรกซ้อนอื่นๆร่วมด้วย ต้องรีบพาลูกไปพบแพทย์ทันที่เพื่อการตรวจวินิจฉัยและการรักษาที่ทันท่วงทีค่ะ

โนโรไวรัส ตัวการท้องเสียในเด็ก
ภาวะท้องร่วงในเด็ก เรื่องใกล้ตัวที่คุณพ่อคุณแม่ควรเฝ้าระวัง บทความนี้แอดมินจะพาคุณพ่อคุณแม่มารู้จักกับโนโรไวรัสโรตัวการท้องเสียในเด็ก รวมถึงอาการและการป้องกันมาฝากค่ะ ตามแอดมาเลยจ้า…..

โนโรไวรัส (Norovirus) เป็นไวรัสที่ทำให้เกิดการอักเสบของระบบทางเดินอาหาร มีระยะฟักตัว 12 – 48 ชั่วโมงหลังได้รับเชื้อ ทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นอาการของอาหารเป็นพิษซึ่งมีอาการคล้ายคลึงกันค่ะ พบระบาดมากในช่วงหน้าหนาวเป็นไวรัสที่มีการแพร์ระบาดได้ง่ายในสภาพอากาศเย็นและรวดเร็ว สามารถทนต่อความร้อนและน้ำยาฆ่าเชื้อต่างๆได้ดี ในบางรายที่มีอาการอาจหนักอาจร้ายแรงถึงขึ้นชีวิตได้ค่ะ ดังนั้น การรู้เท่าทันไวรัสชนิดนี้ย่อมช่วยให้คุณพ่อคุณแม่สามารถดูแลป้องกันและดูแลรักษาได้ทันท่วงทีค่ะ

อาการเมื่อติดเชื้อโนโรไวรัส
อาการที่พบบ่อยหลังได้รับเชื้อโนโรไวรัสภายใน 12 – 48 ชั่วโมง ลักษณะอาการคล้ายกับอาหารเป็นพิษเช่น คลื่นไส้ อาเจียนรุนแรง ปวดท้องถ่ายเหลวเป็นน้ำ มีไข้ต่ำ ปวดศีรษะ รวมถึงปวดเมื่อยตามร่างกาย และรู้สึกอ่อนเพลีย เด็กเล็กและผู้สูงอายุมักมีอาการรุนแรง ซึ่งอาจก่อให้เกิดภาวะร่างกายขาดน้ำ มีชีพจรเบาเร็ว และมีความดันโลหิตต่ำได้

การติดต่อและการแพร่กระจายโนโรไวรัส
เชื้อโนโรไวรัสสามารถติดต่อและแพร่กระจายได้ง่าย โดยสัมผัสสิ่งของปนเปื้อนเชื้อแล้วนำนิ้วเข้าปากโดยเฉพาะในเด็ก การรับประทานอาหาร น้ำดื่มที่ปนเปื้อนไวรัสนี้โดยเฉพาะอาหารที่ปรุงไม่สุก และติดต่อทางอากาศการหายใจรับเชื้อโนโรไวรัสเข้าสู่ร่างกาย พบการแพร่ระบาดอย่างรวดเร็วในสถานรับเลี้ยงเด็ก โรงเรียนอนุบาล ฯลฯ เมื่อเชื้อเข้าสู่ร่างกายจะมีระยะฟักตัว 12 – 48 ชั่วโมงและอาศัยอยู่บริเวณลำไส้เล็กส่วนต้น ทำให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน และเกิดความผิดปกติของการดูดซึมไขมันและน้ำตาลของลำไส้เล็ก เมื่อตรวจอุจจาระจะพบเชื้ออยู่ได้นานเป็นสัปดาห์ หลังจากผู้ป่วยไม่มีอาการแล้ว

การรักษาโนโรไวรัส
ปัจจุบันยังไม่มียาเฉพาะเจาะจงในการขจัดเชื้อไวรัสนี้ การรักษาจึงเป็นการรักษาตามอาการ เช่น ทานยาแก้อาเจียน ดื่มน้ำเกลือแร่เพื่อป้องกันภาวะร่างกายขาดน้ำ และการให้ยาปฏิชีวนะในบางราย โดยทั่วไปอาการต่างๆมักดีขึ้นในเวลา 3 – 4 วัน

การป้องกันโนโรไวรัส
เนื่องจากยังไม่มีวัคซีนสำหรับป้องกันเชื้อโนโรไวรัสนี้ ดังนั้นการป้องกันที่ดีที่สุดสำหรับคุณพ่อคุณแม่คือการดูแลใส่ใจเรื่องความสะอาด สุขอนามัยของลูกน้อย เพราะเป็นโรคที่ติดต่อง่ายมากค่ะ คุณแม่ควรให้ลูกรับประทานอาหารที่ปรุงสุก ล้างผักและผลไม้ให้สะอาด ดื่มน้ำที่สะอาด ฝึกให้ลูกล้างมือให้สะอาดหลังการเข้าห้องน้ำทุกครั้ง และก่อน/หลังการรับประทานอาหารหรือการหยิบจับสิ่งของเข้าปาก หลีกเลี่ยงการใช้สิ่งของร่วมกับผู้อื่น เช่น ใช้ช้อนกลางหากต้องรับประทานอาหารร่วมกับผู้อื่น แก้วน้ำ เป็นต้น และหลีกเลี่ยงการคลุกคลีกับผู้ป่วยค่ะ

นอกจากนี้ การดูแลและป้องกันลูกที่ดีที่สุดคุณพ่อคุณแม่ควรดูแลเอาใจใส่ หมั่นสังเกตลูกเสมอ หากพบว่าลูกป่วยควรพาไปพบแพทย์เพื่อตรวจวินิจฉัยและการรักษาที่ทันท่วงทีต่อไปค่ะ