ลูกร้องไห้กลางคืน โคลิค

โคลิค-ลูกตื่นร้องไห้กลางคืน

ลูกตื่นร้องไห้กลางคืน
การนอนช่วยส่งเสริมพัฒนาการที่ดีในวัยเด็ก แต่ทำอย่างไรล่ะเมื่อพฤติกรรมการนอนของลูกเริ่มเปลี่ยนไป โดยปกติเด็กทารกจะนอนมากถึง 16 ชั่วโมงต่อวันค่ะ และตื่นทุก 3 – 4 ชั่วโมง ซึ่งสัมพันธ์กับการหิวเนื่องจากเด็กทารกต้องกินนมทุก 3 – 4 ชั่วโมงค่ะ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กทารกจะตื่นกลางคืน และเมื่อเด็กเข้าสู่ช่วงอายุ 3 เดือน จะเริ่มหลับยาวได้มากขึ้นเกือบตลอดทั้งคืนค่ะ ดังนั้น เราจะมาหาสาเหตุและวิธีการแก้ไขปัญหาดังกล่าวกันค่ะ

สาเหตุของลูกตื่นร้องไห้กลางคืนเกิดได้จากหลายสาเหตุค่ะ โดยมีสาเหตุหลักๆ ดังนี้

  • โคลิค โดยอาการโคลิคเกิดขึ้นกับเด็กทารกจะมีลักษณะหน้าแดง กำมือแน่น ลูกชูขาสูงขึ้นมาถึงหน้าอกและร้องเสียงดังนาน 2-3 ชั่วโมง ในช่วงเวลาเดิมของแต่ละวัน อาการนี้มักหายไปเองเมื่อลูกอายุได้ 4 เดือนค่ะ ส่วนหนึ่งเกิดจากการที่พ่อแม่ให้นมลูกบ่อยเกินไป เกิดการเคยชินเมื่อลูกร้องคุณพ่อคุณแม่ก็รีบเอาขวดนมใส่ปากทันที การทำเช่นนี้เป็นการฝึกให้เด็กตื่นร้องมากินนมกลางคืนได้ค่ะ
  • ฝันร้าย อาการฝันร้ายสามารถพบในเด็กได้เช่นกันค่ะ เมื่อลูกเริ่มเข้าสู่ช่วงอายุ 3-6 ปี หรือวัยอนุบาล มักมีเรื่องของการจินตนาการฝันร้ายจึงมักเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นน่ากลัวค่ะ และการปล่อยให้ลูกเล่นมากไป โดยขาดแบบแผนการนอนที่แน่นอน ไม่ได้นอนกลางวัน เพราะคิดว่าถึงเวลากลางคืนจะได้หลับเต็มที่ ซึ่งอาจได้ผลตรงกันข้ามได้ค่ะ เช่น ลูกหลับไม่สนิท และตื่นบ่อย ฯลฯ
    วิธีแก้ไขเมื่อลูกฝันร้าย คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องตกใจค่ะ เพียงแค่คุณพ่อคุณแม่ปลอบลูกและทำให้ลูกรู้สึกสบาย เช่น อ่านหนังสือนิทานที่ไม่น่ากลัวหรือตื่นเต้นค่ะ อย่าให้ลูกเหนื่อยเกินไป จัดเวลาให้นอนกลางวันให้เหมาะสมกับวัยของลูกไม่มากหรือน้อยเกินไปค่ะ หรือการพาลูกเข้านอนตรงเวลาและเป็นแบบแผนที่แน่นอนค่ะ
  • ปัญหาทางด้านสุขภาพ การเจ็บป่วย ไม่สบายตัว แมลงกัดต่อย สาเหตุของการนอนหลับไม่สนิท ตื่นบ่อยๆ เมื่อลูกตื่นร้องไข้คุณแม่ต้องรีบเข้าไปดูแลและหาวิธีรักษาค่ะ เช่น เมื่อลูกมีไข้ต้องลดไข้ลูกด้วยด้วยการเช็ดตัวหรือให้ทายาลดไข้ เป็นต้น ถ้าหากคุณแม่หาสาเหตุไม่พบหรือกระทำแล้วลูกไม่หยุดร้อง ควรรีบพาลูกน้อยไปพบแพทย์โดยด่วน เพื่อหาสาเหตุและรักษาต่อไปค่ะ
  • ตื่นแล้วหลับเองไม่เป็น เด็กส่วนใหญ่แล้วเมื่อตื่นกลางดึก บางคนหลับต่อเองได้ แต่บางคนหลับเองไม่ได้ อาจเป็นเพราะไม่ได้ถูกฝึกให้หลับเองตั้งแต่เล็ก เคยชินกับการที่คุณแม่อุ้มจนหลับ ไม่ได้ปล่อยเขาลงเตียงขณะที่ยังรู้สึกตัวเคลิ้มๆ เพื่อให้ลูกหลับต่อได้เอง ทำให้ลูกไม่ชินกับการหลับด้วยตัวเองค่ะ ช่วงอายุลูก 4-5 เดือน คุณแม่ควรฝึกให้ลูกหลับได้ด้วยตัวเองค่ะ

วิธีการรับมือเมื่อลูกน้อยร้องไห้กลางคืนค่ะ โดยคุณพ่อคุณแม่ควรเริ่มฝึกวินัยการนอนให้กับลูกได้ตั้งแต่อายุประมาณ 6 – 8 เดือน เนื่องจากเป็นช่วงอายุที่เด็กสามารถนอนยาวได้ขึ้นค่ะ โดยการให้เข้านอนเป็นเวลา และฝึกไม่ให้ลูกทานมื้อดึกค่ะ และควรฝึกให้เด็กหลับได้ด้วยตนเอง โดยการเริ่มให้นอนบนเตียงในช่วงที่เด็กกำลังเคลิ้มแต่ยังไม่หลับ ไม่อุ้มกล่อม หรือป้อนนมจนลูกจนหลับค่ะ หากลูกตื่นมาร้องไห้ คุณพ่อคุณแม่ไม่ควรรีบเข้าหาตัวลูกทันทีค่ะ ควรทำเฉยไว้ก่อน ประมาณ 5 นาที จากนั้นให้คุณแม่เดินเข้าไปหาได้แต่ต้องไม่อุ้มลูกขึ้นมานะคะ แต่หากให้นั่งอยู่ข้างๆแล้วลูบเบาๆ บอกว่าแม่อยู่นี่ หลับซะลูก หรือฮัมเพลงกล่อมเบาๆ ลูกจะหลับไปเองค่ะ และเมื่อเด็กรู้ว่าการร้องไม่ได้ผล เด็กจะเริ่มเรียนรู้ที่จะหลับได้ด้วยตนเองในคืนต่อๆไปค่ะ คุณพ่อคุณแม่ต้องใจแข็งนะคะ แอดมินเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคุณแม่ทุกๆท่านค่ะ